Spitsbergen. Bizar mooie landschappen, geweldig licht en bijzonder wildlife. Wat wil een fotograaf nog meer. In september 2022 ben ik met Nordic Vision afgereisd naar dit Arctisch gebied. Na een tussenstop en overnachting in Oslo komen we aan in Longyearbyen, de meest noordelijke hoofdstad ter wereld. Eigenlijk is het een kleine nederzetting met, afhankelijk van het seizoen, 1000-2000 inwoners. Wat een vreemde wereld! Kleurige houten huizen, met overal parkeerplaatsen voor sneeuwscooters, een winkelstraat met een paar winkels, eetgelegenheden, een supermarkt en cafés. Er is zelfs een kleine begraafplaats. Dit alles omgeven door hoge bergen waarop overblijfselen zijn te vinden van de mijnbouw uit het verleden.
Met een groep van ongeveer 15 fotografen varen we ruim een week op het zeilschip " De Noorderlicht". Een prachtig schip dat ons langs mooie landschappen zal leiden door de fjorden van het eiland. Dagelijks gaan we aan land met een zodiac, begeleid door twee gewapende gidsen die ons beschermen tegen eventueel aanwezige ijsberen. De hoop is natuurlijk een ijsbeer te kunnen zien en fotograferen.
Het is herfst, er is niet veel drijfijs en de fjorden zijn open en goed bevaarbaar. Wij zien fantastische en onwerkelijke landschappen met prachtig, iedere paar minuten veranderend, licht.
Hoewel ik natuurlijk hoop op veel en bijzonder wildlife, zullen we voornamelijk landschappen fotograferen. De meeste vogels zijn al naar het zuiden vertrokken en een ijsbeer is zeldzaam. Toch zien we in de verte, vanaf het schip, twee keer een ijsbeer lopen. Een bijzondere ervaring, maar het betekent wel dat wij dat dagdeel niet aan land kunnen. Een behoorlijke foto zit er niet in vanwege de grote afstand. Maar een rendier van dichtbij kunnen fotograferen is natuurlijk ook geweldig.
Ik kom tot de conclusie dat het voor wildlife niet de juiste tijd was, maar Spitsbergen verrast door de prachtige en steeds wisselende landschappen, zodat de landschapsfotograaf zich helemaal kan uitleven.
De bijzondere luchten en besneeuwde bergen leveren prachtige dramatische beelden op. Soms lijken de foto's van de bergen op pentekeningen. Dat wordt versterkt door de beelden om te zetten in zwart-wit. Uren staan we aan dek, in de soms snijdende kou, om de prachtige landschappen te fotograferen. Soms zien we een walrus, groepen dolfijnen en walvissen. Die zijn echter erg moeilijk te fotograferen. Ze komen boven, duiken dan weer onder en komen op een totaal onvoorspelbare plek weer boven water. Je bent dan eigenlijk altijd te laat met je camera. En mocht je het geluk hebben een walvis in de zoeker te hebben op het moment dat hij bovenkomt, dan is het resultaat vaak een ongedefinieerde zwarte vlek in de zee. Een mooie plaat van een water spuitende walvis of een walvisstaart lukt niet, ondanks de vele pogingen.
Reactie plaatsen
Reacties